Bırakın Çocuklar Kendi Kanatlarıyla Uçsunlar
Her çocuğun kendine göre bir hikâyesi vardır. Bu hikâye doğrultusunda yolculuğa başlar. Yolculuğun kalitesi çocuğa verilen değerle birebirdir. Çocuk ne kadar değer görmüşse kendine olan güveni o şekilde artar. Anne babalar çocuğun kendi kanatlarında uçmasına izin verebiliyorlarsa ne mutlu onlara. Kendi kanatları demek başıboş bırakmak değil. Çocuğa güvenme, iyi bir eğitim ve onun gelişiminde sürekli destek çıkmaktır. Ona sorumluluk yüklemektir.
Çocuklara farkında olmadan bazen çok aşırı bir güvensizlikle yaklaşabiliyoruz. Onları sürekli sinirlendiriyoruz. Rahat bırakmak bazen iyi gelebilir. Çocuğun uyarılara gerek kalmadan kendi sorumluluğunu yerine getirmesi onun geleceğe daha güvenli bir şekilde yol almasına sebep olabilir. Çocukları bırakalım özgürce, güvenle kendi kanatlarıyla uçsunlar. Konumuzla bağlantılı “Kartalın Yüreği” adlı bir hikâye var okuyalım ve karar verelim.
Annesiyle çocuk bir tavuk çiftliğinin önünden geçerken çocuk annesine:
“Anne bu tavuk diğerlerine benzemiyor” der. O sırada çiftliğin sahibi tavuklarıma ne yapıyorsunuz” diye seslenir. Çocuk, “Orada farklı bir kuş var onun kartal olduğunu düşünüyorum.” Çiftlik sahibi, “Saçma! Yumurtadan çıktığından beri besliyorum onu. Tavuk gibi davranıyor, besleniyor. Bu yüzden o bir tavuk.”Çocuk. “İçeri girip bakabilir miyiz?” diye izin ister. Çiftlik sahibi, “Ne istiyorsanız yapın” der.
Çocuk ve annesi içeri girerek kuşla konuşmaya başlar. “ Sen bir kartalsın, uçabilirsin.” Kuşu havaya fırlatırlar. Kuşkanatlarını çırpar, fakat gagasının üstüne yere düşer. Çiftlik sahibi, “ Size söylemiştim. Saçma! Yumurtadan çıktığından beri besliyorum onu. Bir tavuk gibi davranıyor, tavuk gibi besleniyor. Bu yüzden o bir tavuk.” Çocuk, “Kafese girip bakabilir miyiz? diye izin ister. Çiftçi, “ Hem kendi vaktinizi boşa harcıyorsunuz, hem de benimkini.”
Çocuk çiftlik sahibinden kuşu kendilerine satmasını ister. Beş dolara satın alır. Küçük bir tepeye çıkar. Onunla konuşmaya başlar. “Sen bir kartal yüreğine sahipsin. Kanatlarını aç, yüreğini izle ve uç. Lütfen, kartalcık uç.”
Yumuşak bir rüzgâr kuşun kanatlarının altından süzülür. Çocuk kuşu havaya atar. Kuş daireler çizerek uçmaya başlar.
Çocuk ve annesi kuşu bir daha hiç göremezler. Bu Afrika masalında olduğu gibi bizler de çocuklarımızın içindeki kartalı bulmalarına yardım edelim. Uçamayacaklarını düşünmelerinin ötesine geçmeleri için onları destekleyelim.
Çocuklarımızın hayal dünyasını geliştirmek, sorunlarına çözüm üretmek, olumsuz durumlar karşısında başarılı olmaları onları en iyi şekilde yetiştirmek zorundayız. Bu şekilde sağlam bir karakter oluşumuna vesile olabiliriz. Sağlıklı bir gelecek için çocuklarımızı dinleyelim, onlara sahip çıkalım. Bırakalım kendi kanatlarıyla uçsunlar… İlk Uçan İnsan
Yahya KARAKURT- Eğitimci- Yazar / Yazarın Diğer Yazıları / Çocukları Yenilikçi Olarak Büyümeye Teşvik Etmenin 5 Yolu Yaratıcılık / İnovasyon / Çocuğum Beni Dinlemiyor? / Çocukları İçine Kapanıyor
Üretken Olmak 
Başarılı Olmak Etkili ve Verimli Ders Çalışma Her hakkı saklıdır. Kaynak gösterilmeden kullanılamaz. Design, By Karakurt