Caylak ile fare

cok guzel bir hikaye

çaylak ile fare(?!),

Çaylak, güzel mi güzel bir ormanda yaşıyormuş. Bir gün ormana bir avcının gelmekte olduğunu görmüş, hemen yüksekçe bir ağacın tepesine konmuş.

Avcı , biraz sonra çaylağın konduğu ağacın altına gelmiş. Çaylak, korku içinde, `Beni görecek` diye beklerken, avcı oraya mükemmel bir tuzak kurmuş, biraz sonra da bu tuzağa sekiz-on kadar güvercin gelmiş ve tabii ki yakalanmışlar.

Adam oraya tuzağı kurup uzaklaştığı için, güvercinler seslerini yükselterek fareyi yardımlarına çağırmışlar. Sesi duyan fare, tuzağın yanına gelmiş. Güvercinleri bağlayan ipleri kemirip keserek, güvercinleri kurtarmış.

Ağacın tepesinde olup biteni gören çaylak, kendi kendine:

-`Böyle bir felaket her zaman her canlının başına gelebilir, hazır iyi bir dost bulmuşken, gidip fareye arkadaşlık teklif edeyim` demiş. Fare, çaylağı görür görmez, hemen yuvasının içine girip saklanmış. Çaylak fareyi sakinleştirmek için:

-Benden kaçmanıza gerek yok fare kardeş, demiş. Sana bir kötülüğüm dokunmaz, seninle dost olmak istiyorum demiş. Fare gizlendiği köşesinden şöyle seslenmiş:

-Sen bir kuşsun, göklerde uçarsın, ben ise bir fareyim, yerlerde gezerim, aramızda bir benzerlik yok ki dost olabilelim.

Çaylak cevap vermiş:

-Ama güvercinler de benim cinsimden birer kuş , onlara yaptığın iyiliği gördüm. Onlarla dost olduğuna göre benimle de olabilirsin.

Fare:

-O dostluk başka, demiş. O sadık bir dost.

-İyi ama demiş çaylak, ben de sadık bir dost arıyorum ve kendim de öyle bir dost olmak istiyorum. Niçin bana inanmıyorsunuz? Fare, çaylağın ona doğruyu söyleyip söylemediğini anlamak için ona sorular soruyormuş, ama çaylak:

-Ey fare demiş, beni dostluğuna kabul edinceye kadar ağzıma bir lokma yiyecek koymayacağım.
Eğer yine de hayır dersen açlıktan kendimi öldüreceğim.

Fare artık inanmış ve çaylağın teklifini kabul etmiş, artık kötü günde ve iyi günde hep birlikte yaşamışlar.
İyi bir dost bulmak her zaman zordur, bulunca da bırakmamak gerekir.

Alıntı.