Başarısızların En Yaygın Özellikleri

Başarısız”ların En Yaygın Özellikleri
1. Diğerlerinin fikirlerine, yargılarına bağımlı olanlar; kendini yaşayamayanlar.

2. Olay ve şartlara gereken şekilde uyum sağlayamayanlar.

3. Korku ve çaresizlik hissederek direkt çözüme yönelemeyenler.

4. Kompleksli dediğimiz, kendine güvensiz insanlar. Hareket edemeyen, çekingenlik gösteren, çabuk alınan, kendini çok beğenmiş davranan, çabuk sinirlenen, aşırı kıskançlık gösteren, insan ilişkilerinde sık prob­lemler yaşayanlar.

5. Duygularını bilinçaltına atanlar.

6. Olaylara ya­şı ve ihtiyaçları doğrultusunda gereken sağlıklı tepkiyi veremeyenler.

7. Ergenlik çağlarında çektikleri zorluklar sonucu dikkate alınmak, önemsenmek, sevilmek ve beğenilmek problemi yaşayanlar.

8. Erişil­mesi zor beklentilerini gerçekleştiremezlerse aşağılık kompleksi yaşa­yanlar.
9. Başka seçeneklerinin de olduğunu göremeyenler.
Bunlar Hangi Adımları Atmalılar?
* Kendinizden emin olmanız gerektiği anlarda kendinizi çok iyi his­settiğiniz bir olayı hatırlayın. O anı ve duygularınızı tekrar yaşayın. Bıra­kın vücut o mutluluk hormonlarını salgılasın. Kendinizi mutlu hissedin­ce otomatik olarak daha az çekingen, cesaretli ve güçlü hissedeceksi­niz. Düşüncelerinizi böyle kontrol altına almayı deneyin ve unutmayın: Düşüncelerinize dikkat edin, kelimelere dönüşür. Kelimelerinize dikkat edin, davranışlara dönüşür. Davranışlarınıza dikkat edin, alışkanlıklara dönüşür. Alışkanlıklarınıza dikkat edin, karakterinizi oluşturur. Karakterinize dikkat edin, bu sizin kaderinizi oluşturur. Frank Oulaw
* Sade­ce kendinize odaklanmaktan vazgeçin, meselâ bir toplantıda diğer insanları izleyin; nasıl sıkıldıklarını, konuşacak birini aradıklarını vs. Bu konularda bocalayan ne kadar çok insan olduğunu görünce şaşıracak­sınız.
* Kendi kendinizi küçülten, yargılayan, moralinizi bozan, sizi be­ceriksiz kılan sese sus deyin veya “Bugün/gece sana ihtiyacım yok.'” deyin.
* Kendinize hoşgörülü olmaya çalışın, hatalarınıza ve becerik­sizliğinize biraz daha mizahî bakın.
* Benim görüşmecilerime verdiğim küçük bir ev ödevi vardır: iki seans arasında geçen zaman içinde “mış” gibi yapmak. Meselâ en çekindiğimiz, en korktuğumuz şeyden çekinmiyormuş, korkmuyormuş gibi yapmak. Adetâ aktörmüşüz de rol ica­bı yapıyormuş gibi. Bu yeni tecrübe (Çoğu insan başarıyla yerine getiriyor bu ödevi!)beyninize yeni bir program yüklüyor: Yapabilmiştik. Bir dahaki sefere çekindiğimiz davranışları denemek daha kolaylaşıyor, denedikçe de bu davranışlar alışkanlık haline gelebiliyor..