Denize atılan köle

Birgün padisahin bir kölesi vardi.Birgün bu köle ile gemiye binmisti. Köle o zamana kadar hic gemiye binmemis ve deniz görmemisti. Gemi yolculugunun bir takim zorliklari ve sikintilari vardi.Köle gemi limanindan ayrildigi andan itibaren titremeye basladi. Ne yaptilarsa köleyi sakinlestiremediler. Gemide alim bir kisi vardi. Hükümdara, Musade ederseniz ben onu susturayim dedi.

Hükümdar da o zata izin verdi. O zat, köleyi denize atin dedi. Köleyi denize attilar. Köle bir kac kere suya batti cikti. Geminin bir tarafina can havliyle tutundu.

Onu sacindan tutup gemiye aldilar. Bu olaydan sonra köle kösesinde sesiz ve sakin oturdu. Hükümdar, alimden bu isin hikmetini sordu.

Biz ne kadar ugrastiysak bunu sakinlestiremedik, sen nasil sakinlestirdin? dedi. Oda köle suya girmeden evel gemideki selametin kadrini ve kiymetini bilmiyordu.

Iste huzur, saadet ve sihhat da böyledir. Huzur icinde yasiyan, mesut olan, bir felakete ugramadikca sagliginin kiymetini bilmez dedi. Bir belaya ve felakete ugradiginda, mahsun olma, Cenabi-i Hakk in nice lutuflari vardir onda.