Öğretmenler Neden Aktörler Gibi Eğitilmelidir?

Öğretmenler Neden Aktörler Gibi Eğitilmelidir?

Öğretmek daha çok oyunculuğa benzer. Büyük bir enerjiyle, kişinin rol modeli gibi davranmasını gerektiren bir “performans mesleğidir”. Fakat eğitimleri ve profesyonel gelişimleri boyunca öğretmenlere mesleklerinin performans tarafı çok ender vurgulanır ya da öğretilir. Oysa öğretmenliğin performans yönünü göz ardı etmek, öğretmenlerin yeni beceriler ve stratejiler öğrenme fırsatlarını kaçırmaları demektir.

Aktörler, müzisyenler ya da akrobatlar sanatlarını mükemmelleştirmek için saatler harcarlar, çünkü kendilerini bu şekilde geliştirirler. Diğer taraftan öğretmenlerden sıklıkla denemek istedikleri eğitim araçları ve taktikleri belirlemeleri istenir ve bu öğeleri sınıfta nasıl bütünleştirdikleri sorulur.

Kar amacı gütmeyen bir okul idareciliği organizasyonu olan ‘Uncommon Schools / Sıradışı Okullar’ın genel müdürü Doug Lemov,“Ne yapmak istediğini bilmekle onu yapabiliyor olmak arasında uzun bir yol vardır” diyor. Lemov, en iyi öğretmenlerin en iyi çalışmalarını belirleyerek, eğitimi ve öğretmeyi geliştirmek amacıyla çalışmalar yapan bir yazar aynı zamanda. Lemov, bu “altın” değerindeki öğretmenlerin bilgilerini daha az tecrübeli öğretmenlere aktarmak için atölye çalışmaları hazırlıyor. Bu çalışmalarda birçok öğretmen öğrendiklerini faydalı bulduğunu söylese de, öğrendikleri yeni metotları uygulamaya geçiremediklerini dile getiriyor.

Lemov, “Diğer bütün performans meslekleri, insanları işlerine uygulama yaparak ve öğreneceklerini parçalara bölerek hazırlamaktadır” diyor. Bu anlayıştan yola çıkarak profesyonel gelişim için hazırladığı atölye çalışmalarında, işe yarayan öğretme yöntemleri üzerine sadece teorik olarak düşünmek yerine, onları uygulamanın da altını çiziyor.

Lemov’un yaptığı ilk atölye çalışmaları beceri üzerine kurulu öğrenme deneyimlerini içerir. Bir grup öğretmen, bir öğretmenin sınıfındaki sunumu sırasında sınıftaki asi öğrenciler rolünü üstlenir. Öğretmen dersini “öğrencileri” sınıfta yaramazlık yapıyormuş gibi anlatmaya çalışır. Bu şekilde anlatamaz ve öğrenciler hep bir ağızdan onu zorlayacak meydan okuyucu davranışlarda bulunurlar. Lemov, “Burada meydana gelen şey, bu öğretmenin başarısızlığın pratiğini yapmış olmasıdır” diyerek şöyle devam ediyor: “Bu öğretmen sınıfta kontrolü kaybetmek konusunda artık çok daha iyidir.”

Bu noktada Lemov, yeni bir müzik parçası çalmayı öğrenirken olduğu gibi, sınıftaki zorlukların da bileşen parçalara bölünebileceğini fark eder. Öğretmenin başarı deneyimlemesi ve kontrol altındaki bir sınıfa iyi verilen bir dersin tatminini yaşaması için, ilk etapta basit davranışlar üzerinde kontrol alıştırması yapması gerekmektedir. Ardından öğrenci rolündeki öğretmenler, giderek artan dozda daha zor ve karmaşık seviyedeki zorlayıcı davranışlar sergiler, böylece öğretmen daha yönetilebilir bir hızla ilerlemiş olur.

“Bir şeyleri gerçekten öğrenmek için öğretmen ve öğrencilerin düşmenin ve kendini toparlayarak yeniden ayağa kalkmanın normalliğine inanması gerekmektedir.”

Lemov, “İnsanlardan genellikle imkânları dâhilinde olmayan şeyler yapmalarını bekleriz” diyor. Bu öğrenen kişiye verilen bir zarardır, çünkü bu kişiye, zor bir görevin başa çıkılamaz olduğu izlenimini verir.

Başarısızlık kötü değildir. Lemov başarısızlığın, eğitimin büyük bir parçası olduğunun kabul edilmesine ihtiyaç duyulduğunu öne sürer. “Başarısız olmaktan korkarsan öğrenemezsin” diyen Lemov sözlerine şöyle devam ediyor: “Bir şeyleri gerçekten öğrenmek için öğretmen ve öğrencilerin düşmenin ve kendini toparlayarak yeniden ayağa kalkmanın normalliğine inanması gerekmektedir.”

Lemov’un sürdürdüğü atölye çalışmalarında, mesleklerini “icra eden” öğretmenlerin gerçek zamanlı olarak tam o sırada öneri alması ve hemen kullanmayı denemesi de cesaretlendirilir. Eğitimde genellikle geri bildirim ertelenir ya da o an grubun iyiliği için göz ardı edilir. Lemov şiddetle öğretmenlerin o an konuyu değiştirip farklı bir şeyler deneyebileceğini savunur.

Fakat öğretmenlerin eski yöntemlerini bırakmaları kolay değildir. İşine öncelikli olarak kendini gözlemleme ve değerlendirme yoluyla hazırlanan yılların öğretmenine, aslında alıştırma ve uygulama yapması gerektiğini söylemek zordur. Lemov “Bunun için kendilerini rahat ve güvende hissettirmelerini sağlamak önmlidir” diyor. Riskli bir şey yapmak için ortamın güvenli olması şart olsa da, bu pek çok okulda desteklenen bir şey değildir.

Lemov çalışmaları boyunca bir öğretmenin öğrencilerine dersi ne derece iyi verdiğiyle akademik içeriğin kalitesi arasında bir ilişki olduğunu gözlemlemiştir. Açık ve anlaşılır açıklamalar, bir öğretmenin ihtiyacı olan birçok beceriden sadece biridir. Fakat Lemov’a göre bir öğretmen, öğretme mesleğinin dış faktörleri konusunda iyice ustalaşırsa, işin akademik tarafında da çok başarılı olur.

Fakat farkına varılması gereken en önemli şey bir öğretmenin iyi öğretme metotlarını uygulayarak, iyi alışkanlıkları hayata geçirmeye ve zor sınıflarda başarılı hissetmeye başlayacağıdır. Son olarak, profesyonel gelişim öğretmenlerin mesleklerini daha iyi yapabilecekleri duygusunu yaşamalarını sağlamalı, neyi farklı yapmaları gerektiğini sadece fikren bilmelerini değil.

(Eğitimpedia)