Eğitim Öğretime Getirilemeyen Standart

Eğitim Öğretime Getirilemeyen Standart
Yıllardır eğitim öğretim öğretim sistemimiz yapboz tahtası olmaktan öteye gidemedi, sürekli yönetmelikler değişti.

Eğitimin merkezinde olan öğretmenlerden habersiz bir şekilde, her yeni bakanla birlikte öğretim şekli, kılık kıyafet de değişikliğe uğradı.
Demokratik olmayan yöntemlerle eğitim öğretime şekil verilmeye çalışıldı, çoğunluktan ziyade azınlığın fikirleri benimsendi. Türkiye’deki eğitime şekil verilmeye çalışılırken eğitimin başkenti Ankara addedildi. Birileri eğitimin bütün bir milleti kapsadığını ya unuttu, ya da görmezlikten geldi.
Eğitimde fırsat eşitliği nutukları atılmaya devam edildi. Her yeni bakan yeni bir umut sloganlarıyla karşılanırken, yeni bakanın ilk icraatı eskiyi aratacak nitelikteki yönetmelik değişiklikleri oldu.
Her seferinde hep söylenen eski bakan daha iyiydi, bu da tutmadı sözleri oldu. Biz hep eğitim öğretim adına olumlu başlangıçların olacağını beklerken olumsuz başlangıçlar önümüze ödülmüş gibi konuldu.Sözler hep aynıydı; icraatlar hep aynı; olan yine bu işin mutfağında güzel yemekler bekleyen öğrencierimize ve bu yemeği sunacak olan öğretmenlerimize oluyordu.
Eğitim ve öğretimin aksak giden yanları unutulup; konuşulan, bakanın itibarının nasıl noktalanacağı oluyordu.’’Yok bu bakan şuradan mezun, şu icraatları oldu; yok yeni gelen bakan şuradan mezun; yok niye eğitimci bir bakan atanmıyor.’’ lafları medya aracılığıyla yayılıp durdu.
Belki eğitimci bakan konusunda haklılık payı vardı; ama öğrencilerin mağduriyeti ne olacaktı, buna değinilmiyor aksine öğrencilere eğitim öğretim yerine süt vaat ediliyordu, süt ile ilgili atıflar ve komplo teorileri devam ederken yine öğrenciler unutuluyordu. İbrahim Tatlıses filmlerinin unutulmaz repliği ‘’

…..İstanbul sen mi büyüksün ben mi’’ tarzını benimsemiş olacak ki her yeni bakan, olumsuz eleştirilere yoğun bir şekilde maruz kaldığında yönetmelik değişikliğinin kaçınılmazlığını savunuyordu.

Son yönetmelik değişikliklerinde ise bazı medya grupları ve bazı eğitim fakültesi dekanları kendilerinin dinlenmediklerinden yakınıyorlardı.

Düşünüyorum da bu ülkede öğretmenler ve öğrenciler ne iş yapar, yoksa eğitim onların dışında her şey mi? Yoksa düşünceleri dikkate değer değil miydi?

Eğitim öğretim üzerine yapılan rant kavgaları işin önünün biraz zor alınacağını gösteriyor.

Eğitimde her nedense oynayan taraftar, izleyen futbolculardır.

Eğitim dışında her şeye standart getirilirken, ülkenin geleceğini birinci dereceden etkileyen eğitime neden standart getirilemiyor. Bu standart getirilmediği müddetçe her yeni bakan eğitimi öğretimi, kendini ispatlama gayretiyle yapboz tahtasına dönüştürecektir; bizlerse hep aynı efelik edebiyatını dinlemeye devam edeceğiz ve bu arada heba olan geleceğimizi tarih, dedelerini lanetleyen torunlar olarak yazacak .
Eğitim öğretim sistemimizin kendi standartlarına kavuşması dileğiyle…

Orhan BİRCAN / Milliyet