HAYATTAN...
 
 *Geniş ve rahat olmayı öğrendim... Ölümün dışında hiç bir şey göründüğü kadar önemli ve acil değil...
 
 *Coşkulu ve neşeli olmadığım zaman, bunun hiç kimsenin suçu olmadığını ve gülümsemem gerektiğini öğrendim...
 
 *Cesur olmayı; değilsem bile öyle davranmayı öğrendim... Nasıl olsa, aradaki farkı kimse anlamıyor...
 
 *Cazibemle 15 dakika idare edebildiğimi, ama ondan sonra mutlaka bilmem gereken bir şeyler olduğunu öğrendim...
 
 *Hiç kimsenin sır saklamadığını öğrendim!... Çünkü herkes, "birine söylemek ihtiyacı" hissediyor...
 
 *Yanıtını bilmediğim ve emin olmadığım konularda "Bilmiyorum" demenin daha faydalı olduğunu öğrendim...
 
 *Ağzımı kapalı tuttuğumda, fazla hata yapmadığımı öğrendim!...
 
 *Başarıya çıkan bir "asansör" olmadığını, tırmanmak gerektiğini öğrendim...
 
 *İnsanların bana sadece, -benim izin verdiğim şekilde- davranabildiklerini öğrendim...
 
 *Kıskançlığın, mutluluğun düşmanı olduğunu ve "mutlu olmak için
 başkalarına güvenme"nin sonsuza kadar hayal kırıklığı getirdiğini
 öğrendim...
 
 *İnsanların kendinden daha az başarılı insanlarla, başarısını; mutsuz
 insanlarla da mutluluğunu konuşmaması gerektiğini öğrendim...
 
 *Başkaları için olumsuz düşünüp acımasız ve kırıcı olanların, aslında
 güçsüz kimseler olduğunu ve sevgiyi sadece güçlü insanLarın bildiğini
 öğrendim...
 
 *İnsanlara artık kızmıyorum... Çünkü, hayatlarında
 hataları, sorunları, mutsuzlukları olan insanların,
 karşılarındakileri kendi yerlerinde görmeye çalıştıklarını
 öğrendim...
 
 *"Ben bu hatayı nasıl yaptım?" demek yerine, en mükemmel düşünenlerin
 bile hata yapabileceğini; önemli olanın, ders alıp yinelememek
 olduğunu ve yeni hatalardan daha az zararlı çıkmayı öğrendim...
 
 *Hayattaki en önemli çözümün, neyin "önemli" olduğuna karar verip
 gerisini çöpe atmak olduğunu öğrendim...
 
 *BENİ ELEŞTİREN, BANA BİR ŞEYLER SÖYLEME YETİSİNİ KENDİNDE BULANLARA , "CEVAP VERMEME"Yİ ÖĞRENDİM...
 ÇÜNKÜ BU TARTIŞMA, HİÇ BİR ZAMAN BİTMEYECEKTİR...
 
 *Sadece "ders almak" için arkama bakmayı, sadece "yüksek sesle
 düşünebilmek" için sorunumu bir başkasına anlatmayı öğrendim...
 "Çözüm" için değil...
 
 *"İmkânsız" diye bir şey olmadığını, çok istediğimde imkansızı elde
 edebildiğimi, asıl savaşı kazanabilmek için "küçük çarpışmaları
 kaybetmeyi" göze almayı öğrendim...
 
 *Zamanı ve sözleri, dikkatsizce kullanmamayı öğrendim... Çünkü geri
 alamıyorum...
 
 *Ne kadar çaba harcarsam harcayayım, bazılarının mutsuzluk için her
 zaman bir "neden" bulabildiğini öğrendim... ARTIK ÇABALAMIYORUM!
 
 *Önemli olan şeyin, başkalarının benim hakkımda ne düşündükleri
 değil; benim kendim hakkındaki düşüncelerim olduğunu öğrendim...
 Kendimi yargılıyorum...
 
 *"Affetmek ve Unutmak"... Eğer güçlüysen başarabildiğini ve kin
 tutmanın beni rahatsız ettiğini öğrendim...
 
 *Nerede ve ne şartlarda olursa olsun, yaşadığım yeri güzelleştirmeyi
 öğrendim...
 
 *Sürekli "BEN DÜRÜSTÜM, BEN DOĞRUYU SÖYLÜYORUM, SEN FARKLISIN"
 diyenlerden kuşkulanmayı öğrendim!...
 *Durum ne kadar vahim olursa olsun, soğukkanlılığımı
 yitirmemeyi, gülümsemeyi; her şeyi negatif ve kötü düşünen, mutsuz
 olan insanlardan ayrı kalmayı öğrendim...
 
 *Beni kızdıran birine cevap vermeden önce, 10 saniye düşünmeyi, nefes
 almayı ve kendime sakinleşmek için zaman tanımayı öğrendim...
 
 *Bugünkü her üzüntümün ve her acımın, benim yarınki mutluluğumu
 hazırladığını öğrendim...
 
 *Yapmak istediklerimden asla vazgeçmemeyi, büyük düşlerin
 gerçeklerden daha güçlü olduğunu ve "başarmanın en kısa yolu"
 olduğunu öğrendim...
 
 *"Kaybedecek neyim var?" demek yerine , yaşadığım her şeyde
 "kazanacak çok şeyim var!" demeyi öğrendim...
 
 *Hayatı, gereğinden fazla ciddiye almamayı öğrendim...
 
 *En önemlisi de, kendime gülmeyi, kendimle eğlenmeyi, kendimi sevmeyi
 öğrendim!...
 
 
  -------------  http://gelisenbeyin.net">  
 Gelişime dair ne varsa...
 
          |